Going Back Home

Ok, ik had dus 2,5 jaar niet gespeeld en de show op het Songbird festival zou opgenomen worden, audio en video en de zaal zat vol. Je begrijpt dat ik, op z’n zachtst gezegd, wat gespannen was voor de show. Dat moment vlak voordat ik op ga en ik weet dat ik daar helemaal alleen, solo, louter met mezelf dat podium op ga lopen. Dat heb ik eerlijk waar, in mijn nu 16-jarige carrière als optredend artiest nog nooit mee hoeven maken. Ik werd altijd bijgestaan in de flanken, door een ander Krezipje, Annelies, Annelies en Joost, of het liefst allemaal.

Maar goed, ik word leuk aangekondigd, er klinkt een fijn applaus en ik loop heel plechtig naar de vleugel toe. Voel me net een klassiek concertpianiste, zo in zo’n keurige zaal, voor een aandachtig publiek en ik die gewichtig naar de vleugel schrijd. Ik ga zitten, zeg gedag en begin met Going Back Home, met dat hele kleine introotje, met die nootjes van boven naar beneden. Bij de derde noot struikelen m’n bibberende vingers over de toetsen, introotje klinkt ineens heel lullig, “oh” stamel ik. Ik adem diep in en begin opnieuw.. En dit keer goed, I’m on a roll…

Luister ‘m hier:
Spotify
iTunes

YouTube

Categorised in: Uncategorized

This post was written by Jacqueline Govaert